Ты когда-нибудь видел солнце в себе?..
не знает никто...
И то, что оно эфемерно -
знает ли кто?..
От сияния солнца слепнет природа - и плачет душа,
Не может же солнце слезами залиться,
чтобы природе от света не злиться?!
Солнце узреть нам дано -
зрачками луны,
Но только когда слегка подустал от лобзаний земли -
и тихо уснули в тебе метели зимы.
Ведь хрупко светило -
и могут погнуться лучи
От буйства похмелья
в твоей беспробудной ночи...
Отставь же кувшин -
и бокалы с вином,
Ты видишь, пунцовым стало оно -
от солнца, с которым жить суждено...
12.01.17
Авторский перевод с армянского: Нарине К. Удумян
Araks Sevan Parsamian
Դու երբեւէ տեսել ես արեւը
Քո մեջ:
Դժվար է ասել:
Որ այն փխրուն է
Այդ մասին ոչ ոք չգիտե,
Նրա լույսից կուրանում են բոլորը
Արցունքոտվում են իր փոխարեն:
Նրան տեսնում են շատերը լուսնի
Աչքերով,
Այն էլ մերթ ընդ մերթ,հոքնած
Հորիզոնի փաղաքշանքից:
Երբ քնում է ներսդ:
Նա շատ փխրուն է կարող է կոտրվել,
Քո արփեցումից:
Շիշը մի կողմ դիր գինին կարմրեց:
Տեսնում ես,-արեւը իջավ իմ մեջ:
Արաքս Սեւան:
|
